Pictures of Tibet

Op 2 september vroeg op om de bus naar Lhatse te zoeken en te halen. Met de taxi naar de plaats waar we dachten een minibus te kunnen krijgen. Gelukkig stond dat al een busje klaar en na het betalen van Y30,- p.p. en een half uur wachten tot het busje vol was, werden we in 4 1/2 uur naar Lhatse vervoerd. Wederom een mooie rit en erg leuk om tussen de locals te zitten. Bij het passeren van heilige plekken maakten ze weer en masse de bekende geluiden. Helaas regende het eerst wel nog even en lekte de bus ook boven de plek van Susanne, maar dat kon de pret niet drukken.
Vanuit Lhatse (4000m) eerst een wandeling naar de hotsprings 11 km verderop gemaakt. Onderweg slechts een lift kunnen krijgen van circa 3 km op een tractor vol met Tibetanen. Een heel gehobbel, maar heel leuk natuurlijk.
De hotsprings waren wederom niet bijzonder, dus maar weer door het prachtig landschap teruggelopen. Mooi uitzicht over de besneeuwde bergen en de goudkleurige gerstvelden. Wel erg stoffig en wanneer er een vrachtauto langskwam (gelukkig niet erg vaak) zag je helemaal niets meer door de enorme stofwolken.
's Avonds alvast geprobeerd een lift te krijgen naar Tingri of Everest Base camp voor de volgende dag, maar dat wilde niet erg lukken. Twee aardige welgestelde Nederlandse meiden die een hele jeep voor hun 2-en hadden wilden ons helaas niet meenemen. Dat was de enige optie die avond.
De volgende ochtend stopten tijdens het ontbijt een tiental trucks met achter op een kleine Henan Shaolin Si Minibus voor het restaurant. Ze bleken voor Kathmandu bestemd en voor Yuan 50 p.p. mochten we mee naar Tingri en ze vertrokken meteen. Super dus. We konden helaas niet in dezelfde truck, dus gesplitst.
Mooi rit over hoge passen (>5.000) vol sneeuw, door riviertjes overspoelde wegen en her en der een nog niet geheel opgeruimde landslide.
Bij Shegar (New Tingri) twijfelden we even of we daar niet een lift naar Everest base camp moesten proberen te krijgen, maar we besloten ons geluk niet te grabbel te gooien en eerst maar naar Tingri te gaan. Daar we zo snel weg moesten 's ochtends hadden we ook helemaal geen eten en drinken bij ons om de eventuele uren wachten te overbruggen. De volgende dag hoorden we van de eerdergenoemde Nederlandse meiden dat er slechts een of 2 andere jeeps naar Everest base camp waren gereden, dus onze kansen waren ook heel erg klein.
In Tingri die dag verder geen lift naar Everest base camp, dus wat rondgelopen en genoten van het uitzicht op de Himalaya. Opvallend in Tingri is dat alles met 2 benen tussen de 1 1/2 en circa 12 a 14 jaar het bedelen tot topsport verheven lijkt te hebben, de mensen absoluut niet kunnen hoofdrekenen (wanneer je bijv. iets besteld van 12+14+16 moeten het totaal worden uitgerekend op een rekenmachine en wanneer je met 100 betaald het wisselgeld ook weer), het personeel van restaurants gewoon op de banken van de eetzaal overnacht en je in elk restaurant moet afdingen.
De volgende dag een flinke wandeling gemaakt (circa 25 km) langs prachtige gerstvelden en hoge bergen met nog veel hogere bergen (o.a. Mount Everest en Cho Oya) op de achtergrond. Wel heel armoedige dorpjes hier. 's Avonds genoten van de zonsondergang op het Himalaya gebergte: een geweldig gezicht.
De volgende ochtend verder gezocht naar een lift naar Everest base camp of richting Nepal. Binnen een half uur hadden we alweer een jeep die naar Nyalam ging. Dus Everest maar gelaten voor wat ie was en richting Nepal getogen. Wel even raar, na al die gammele bussen en trucks nu in een luxe jeep door het verlaten landschap, eigenlijk pastte het totaal niet.