Pictures of Tibet

Daarna naar busstation voor een bus naar Gyantse. Mensen deden moeilijk om toeristen mee te nemen en vroegen veel te veel. Nadat we er uiteindelijk uit waren, werden we in een taxi-bus gestopt, waar we 1 km later al weer uitgestuurd werden. Gelukkig kwam er meteen een andere mini-bus om ons op te pikken. In anderhalf uur door
prachtig landschap naar Gyantse gereden. Grappig om te zien hoe slecht Tibetanen zijn in het regelen van verkeer bij wegwerkzaamheden en hoe bij
een stop wat locals hun gezicht tegen ons raam plakten, zoals kinderen dat kunnen doen bij een tropisch aquarium in de dierentuin. In Gyantse eerst
maar een nachtje een goede hotelkamer (met bad !!) genomen, Gyantse was toch al duur, dus dat kon er ook nog wel bij. We hadden ons ook al ruim 2 dagen
geheel niet gewassen. Hier 's avonds ook meteen door de oude stad gelopen. Deze oude stad spreekt nog meer tot de verbeelding dan die van Shigatse: nog primitiever en hier ook veel koeien op straat en hele leuke kinderen, die slechts sporadisch bedelen. Het is net of je in een film loopt, een totaal andere wereld. Het stoffige, de paarden en de hoeden van de mensen geven het bijna een wildwest idee. Wat ons betreft is die leuke straatbeeld de highlight van Gyantse en niet de Pelchor Chode monastery (wel hele mooie Stupa) waar we de volgende dag na wederom een heerlijke wandeling door de oude stad naar toe gingen. Helaas of juist gelukkig gaan de meeste toeristen alleen voor een bliksembezoek aan deze Kumbum (=100.000 images) Stupa naar
Gyantse en missen dus het mooiste van dit stadje. Aan het eind van de dag naar de Dzong (=fort) van Gyantse beklommen. Vanaf dit fort heb je een prachtig uitzicht over de omgeving van Gyantse, waar overigens de Britten begin 20e eeuw een flinke slachtpartij onder de Tibetanen hielden.
Tibetaanse jochies, waarschijnlijk geinspireerd door deze geweldige geschiedenis, proberen de bezoekers van dit fort met een katapult te stenigen. Susanne werd hierbij twee keer licht geraakt.
Op 1 september 's ochtends weer terug naar Shigatse. Bij het busstation wezen ze ons meteen op de juiste bus. Toen we echter kaartjes wilden kopen, werden die ons geweigerd. Er was ook niemand anders die kaartjes voor ons wilde kopen en plots mochten we ook niet meer mee. Toen we weg wilden lopen, gebaarden ze ineens weer dat we moesten wachten en dat het wel goed zou
komen. Duurde allemaal erg lang, dus probeerden maar de liften. Tot 2 keer tot intimideerde het buspersoneel echter de bestuurders van de voertuigen die ons wilden meenemen en na deze intimidatie snel doorreden. Na de 2e keer boos weggelopen, want met zulke eikels wilden we natuurlijk ook niet meer in de bus. Na een paar honderd meter te hebben gelopen, keerde echter de 2e auto naar ons terug en nam ons alsnog mee. Een flinke meevaller. Terug in Shigatse geïnformeerd voor vervoer naar Lhatse en het ziet er naar uit dat we morgen wel een (mini)bus of lift naar Lhatse zullen krijgen.